“ความหมายของสัญญาณไฟจราจรกับการปฏิบัติของผู้ขับขี่ มักจะไม่ค่อยลงตัวเป็นไปในแนวทางเดียวกัน คุณเองก็เห็น ดูจะเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับผู้ขับขี่ในเขตชุมชนหรือในเขตเมือง โดยเฉพาะในช่วงชั่วโมงเร่งด่วน แต่สัญญาณไฟเขียวนี่สิ ทำไมจึงเป็นสัญญาณแห่งความตาย เพี้ยนหรือเปล่า ลองมาวิเคราะห์ดูเหตุผลที่ฝรั่งว่า แล้วเทียบเคียงกับพฤติกรรมของคนในบ้านเราดู บางทีอาจทำให้เราเปลี่ยนพฤติกรรมในการขับขี่ได้บ้าง”
ภาพรวมของไฟจราจร-เริ่มมาจากไฟเหลือง ซึ่งโดยนับแห่งกฎหมายว่าให้เตรียมหยุดหลังเส้นหยุด แต่ในทางปฏิบัติผู้ขับขี่ส่วนใหญ่เร่งเรื่องส่งไฟเสมือนว่านี่คือไฟชุดสุดท้ายของชีวิตที่จะไม่หวนกลับมาอีก บางคนลามปามไปถึงไฟแดงอุ่น ๆ ก็มี ทีนี้มาสังเกตพฤติกรรมของพวกไฟเขียวดูบ้าง ถ้าสังเกตดี ๆ จะเห็นว่ายานยนต์บางประเภท รีบชิงออกตัวออกรถก่อนที่ไฟจะเขียว หากคุณขับรถในเขตชุมนุมชนเป็นประจำแล้วไม่เคยเห็นพฤติกรรมดังที่ว่า ก็แสดงว่าคุณมีบุญญาธิการสูงแน่ ๆ ลองบวกลบคูณหารดูสิครับ พวกหนึ่งส่งไฟเหลืองมาอย่างรีบเร่ง ในขณะที่อีกพวกหนึ่งซิ่งออกมาตั้งแต่ไฟเขียวยังไม่มา อะไรจะเกิดขึ้นในแยกนั้น
โดยตัวไฟเขียวเองก็มีภัยใช่ย่อยเสียเมื่อไร ลองดูพวกอาศัยไฟเขียวหนีไฟเลืองบ้าง ไม่ว่าจะเป็นสมัย “เขียวกะพริบ” หรือรุ่น “นับถอยหลัง” เขียวกะพริบเมื่อไร ต่างก็ใส่กันสุด ๆ ยังไงก็ต้องไปให้ได้ พอ ๆ กับระบบนับถอยหลังตอนต่ำสิบ (9-8-7-6-5-4-3-2-1) ผลก็คือขับกันอย่างรีบเร่งเพราะกลัวไฟเขียวจะหมด อยากจะบอกว่านี่เป็นสิ่งยั่วยวนกิเลสให้เกิดการกระทำที่สวนทางกับแนวทางปฏิบัติของกฎหมาย และคำตอบสุดท้ายที่ได้ก็หนีไม่พ้น “พี่อุบัติเหตุ” ของพวกเรา
อีกอย่างหนึ่งที่เป็นข้อกำหนทางสากลว่า 3 วินาทีแรกที่ได้รับสัญญาณไฟเขียว เป็นช่วงที่อันตรายที่สุดในทางร่วมทางแยก นี่เป็นข้อสนับสนุนคำกล่าวข้างต้น ที่มีพื้นฐานมาจากยุทธการชิงไฟและส่งไฟตามที่กล่าวมา อย่างไรก็ตามในบ้านเรายังมีของแถมอีกคือ รถคันข้าง ๆ ที่ออกตัวพร้อมกัน แต่คนละลู่วิ่ง บางคันก็ปาดหน้าเลี้ยวเอาดื้อ ๆ หรือมอเตอร์ไซค์ที่ปาดเปลี่ยนช่องทางกะทันหันในทางแยกเดียวกันนั่นเอง
ข้อแนะนำ
1.ไม่ฝ่าฝืนสัญญาณไฟและเครื่องหมายจราจร หัดทนหรือทำใจเสียบ้าง อย่าเข้าข้างตัวเองนักเลย
2.หากหยุดรอสัญญาไฟเป็นคันแรกหลังเส้นหยุด รอ 3 วินาทีก่อนจะออกรถไป หากไม่ใช่คันแรกก็ไม่ต้องทำอะไรนอกจากรอตามคันหน้า
3.อย่าทำตามคนอื่น ทั้ง ๆ ที่ตัวเองก็ไม่แน่ใจ ขับรถต้องเป็นตัวของตัวเอง
